Werkgroep Buitenveldert / A.J. Ernststraat 112 / Amsterdam

55e verslag – ma. 14.12.09 – 10 deelnemers.

Om 20 uur opent de gespreksleider de bijeenkomst en heet de aanwezigen welkom.
Op verzoek is een ervaren groepslid bereid als gespreksleider op te treden, terwijl een andere deelnemer zich belast met de verslaglegging.

In het kader van mededelingen zegt k. dat hij zijn functie als voorzitter van de Stichting Zelfhelp Nederland (ZHN), waaronder alle zelfstandige Buitenveldert-werkgroepen vallen, heeft overgedragen aan de huidige gespreksleider van de groep Haarlem. Zelf is hij in het verleden deelnemer geweest van ‘onze’ maandag-groep. Hij constateert echter dat zijn behoefte om aan een groep deel te nemen is afgenomen. Nu heeft hij zich verbonden aan een nieuwe stichting ‘Zelfhulp en verslaving’, waaraan 13 zelfhulporganisaties deelnemen (AA, NA enz.). Zijn doel is om zelfhulp meer op de kaart te zetten en hij wil dit ongeveer drie jaar blijven doen. De zelfhulpgroepen binnen het kader van verslaving tellen ongeveer 8.000 deelnemers. Buitenveldert omvat momenteel 11 groepen en wellicht komt er nog een bij.
Desgevraagd zegt m. als huidige penningmeester van de Stichting ZHN nog minstens een jaar aan te blijven; hiernaast heeft d. de functie van secretaris aanvaard.

Op de uitnodiging tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp voor deze avond doet A de volgende suggestie:

A. Hoe komt het signaal in jezelf naar boven dat je teveel gebruikt en wanneer doe je er dan wat aan? Met 18 jaar begon ik zelf met bier en dat ging door in de studententijd en de volgende jaren nog meer. Daarna elke dag wijn en dat ging ook vele jaren door. Wanneer registreer je het signaal dat het fout loopt? Wanneer is het ‘tijd’ om in te grijpen??? Wanneer is het ‘te laat’?

Na enige discussie blijkt een ieder akkoord met dit voorstel en de gespreksronde begint:

B. Ben nu 68 jaar. Drank loopt als een rode draad door mijn leven. Op 13- 14 jarige leeftijd zoop ik als een volwassen kerel. Vader en moeder dronken. Als vader thuis kwam, waste hij zich en stond het bier en de borrel al klaar. Iedere dag. Als klein kind ging ik mee met vader naar biljarten en met moeder naar klaverjassen. Ik kreeg toen snoep. In mijn werkzame leven als boekhouder bij de centrale groothandel in groenten en fruit zoop ik veel; later toen ik een koffiehuis overnam nog meer. Verdiende bakken met geld. Toen ik een grossierderij in exotische groenten en fruit had ging ik nog veel meer drinken. Later ging ik door op de markt. In een café dat ik als pachter overnam had ik het vreselijk druk en zoop nog meer. Bleef soms twee dagen weg, ’t ging thuis niet goed, moest het huis verkopen, we kwamen in een huurhuis, ik werd eruit getrapt door mijn vrouw, met mijn dronken kop gescheiden, caravan, huurflatje alleen, kon me wel dood zuipen, dagelijks 1 fles genever en bier en wijn; schulden opgebouwd. Toen (pas) kwam het punt: gaat het wel goed met mij?!
Mijn zoon en de zoon van de afgetreden voorzitter zijn bloedgabbers. Oud voorzitter was een jaar droog, dat wist ik. Na veel aarzeling gesprek met hem met een aantal borrels op om moed in te drinken. Buitenveldertgroep? Nooit van gehoord. Ik heb een week bedenktijd gevraagd. Op 7 juli 2003 ben ik voor het eerst naar deze groep gekomen. De eerste 8 maanden waren een hel: het was een hele mooie zomer met overal bier! Niets genomen! De rust keerde terug, iedere week groep, soms twee keer per week. Nooit in een kliniek gezeten: de Buitenveldertgroep was mijn kliniek!
Ik was mentaal gebroken, zat tussen de flessen, gescheiden. Ben nu weer getrouwd, al weer twee jaar. Ik heb het omslagpunt gekregen, duizenden niet. Bij mij kwam dat toen ik 62 was. Ben nu bijna 50 jaar getrouwd. Gelukkig heb ik er lichamelijk niks aan over gehouden. Heb wel altijd gegeten en schone kleiding aangetrokken. Gelukkig heb ik mijn omslagpunt bereikt. De reguliere voorzitter van deze groep spreekt over de rijkdom van de verslaving. Ik ben er sterker uit gekomen. Het was echt niet zo leuk vroeger. Ik kan nu ook genieten, maar dan anders.

C. Mijn keerpunt kwam toen ik alleen op de bank zat. Mijn vrouw was een week weg. Ik heb het vorige week ook gezegd. Ik stelde mezelf de voor mij ultieme vraag: wil ik dood of het leven? Ik koos – instinctief? – voor het leven. Hoe dat vorm en inhoud gegeven moest worden, wist ik niet. Ik heb de huisarts gebeld en die heeft met mij een plan opgesteld. In ben naar de kliniek in Den Haag toegegaan, omdat die het dichtst bij mijn woonplaats lag. Eerst in de afdeling Detox met zelfonderzoek: waar zitten je probleempunten? Het bleek dat ze in mijzelf zaten. Dat was een reuze ontdekking. Het lag niet aan anderen maar aan mijzelf! Met behulp van 6 maanden dagtherapie heb ik mijzelf proberen terug te vinden. Dat bleek achteraf het begin van een langdurig proces. Tijdens de kliniek kwam een collega (van de organisatie waar ik werkte) op bezoek. Ik weet nog wel dat hij een voorbeeld voor mij was. Hij had de zaak aardig op de rails. Dat was toen ook zo. Een paar jaar later was hij helemaal onderuit gegleden, verdorde planten in zijn vensterbank, stapels kranten, volle asbakken en een spoor van drek naar de gang. Nee, het zou over een paar maanden wel beter met hem gaan, als hij geopereerd was. Nee, hij dronk niet meer, terwijl ik de flessen in de boekenkast achter hem zag staan.
De bedrijfsarts raadde me de Buitenveldertgroep aan. Hier heb ik verder vorm en inhoud aan mijn groei kunnen geven. Ik ben ook een aantal jaren actief in het bestuur van de stichting geweest. Heb ook veel voorlichting gegeven en doe dat nog steeds. Het houdt je bij de les en weg van de fles!

D. Drank en drugs passen bij mijn leven. Ik dacht aan Nicolas Cage om mij net zo in coma te zuipen als hij. Ik werd paranoïde, agressief. Ik dacht dat coke de boosdoener was. Ik heb een crimineel verleden met middelen. Drie jaar geleden ben ik onverwacht vrij gekomen. Ik had een straf van 10 jaar die in hoger beroep werd verworpen. Daardoor ben ik snel vrij gekomen. Ben behoorlijk in de war geweest. Ben fysiek weer wat gaan doen. Nu ben ik ongeneeslijk ziek. Kan niet meer zuipen. Mijn gezondheid is voor mij nu het belangrijkste. Ben overtuigd dat ik er klaar mee ben. Ik kan niet meer sociaal drinken. Vind me zelf te goed om ergens in de goot te liggen of doodgeschoten te worden. Iedere dag is een zonnetje. Soms word ik wakker met een heel naar idee. Ik maak er dan maar het beste van.

E. Er kwam een omslagpunt. Ik had 45 jaar stevig gedronken. Bij mij lijkt dat genetisch bepaald.
Iets of een aantal dingen zijn gebeurd. Mijn echtscheiding gaf de doorslag. Rond 46 jaar wist ik: ik ben verslaafd. Daarvoor ook wel signalen van vrienden, black outs. Ik heb het niet echt beseft. Het heeft nog 14 jaar geduurd voor ik er echt mee wilde stoppen. Een worstel- en glijpartij. Verliezen en verliezen, maatschappelijk, sociaal, kinderen. Het moet gewoon erg AU gaan doen voordat je wilt stoppen. Mijn huisarts zei: ik ken niemand die gewonnen heeft van zijn verslaving. Ik dronk per etmaal 10 – 20 drankjes, in het weekend 30. Als je nog bezit kan je verliezen. Kreeg hulp bij de Brijder, 2-3 ochtenden psychotherapie, ik bezocht de AA, NA. Na 15 jaar ook mijn onderneming kwijt. Ik had nog maar 2 vrienden. Ik besloot naar de kliniek de Nieuwe Skuul op Texel te gaan. Het gevoel kwam langzamerhand weer terug. Geluksmomentjes, niet iedere dag. Om niet terug te vallen ben ik naar de zelfhulpgroepen gegaan om mezelf verder uit te bouwen. Veel geleerd. Kost veel tijd. Onderhoud is nodig, nu wat minder.

F. 10 dagen geleden heb ik een korte terugval gehad. Vroeger duurde dat veel langer. Ik denk steeds minder aan alcohol. Ga ook naar AA. Ik dronk niet elke dag. Ben wel mijn huis en baan kwijt geraakt. Mijn gezondheid is niet kapot gegaan. 10 jaar geleden hoge bloeddruk. Drinkt u veel? Ach zo’n 3-4 per dag. Was veel meer: 20-30 per dag. Was 16 jaar, toen ik mijn eerste bier proefde: lekker. Vroeger werd er met mijn strenge opvoeding op gelet. Later dronk ik steeds meer. Ging over mijn grenzen heen, werd boos, heb mensen afgestoten, black outs, ik kon er steeds slechter tegen. Wist niet meer wat ik de vorige dag had gedaan. Zo ben ik mijn dochter kwijt geraakt. De buurt is bang voor mij. Tegenwoordig mijd ik ruzies, ga naar meerdere groepen. Heb me geschaamd voor de buren die me dingen verweten die ik niet meer wist. Ik loop tegen de 50 en probeer steeds meer te accepteren. Ik heb dit weekend voor natuurmonumenten gewerkt, heerlijk buiten. Lekker bezig zijn is mijn redding. Probeer nu ook weer om te lezen. Is wel moeilijk om me te concentreren.

G. Ik heb niet zoveel ervaring, ben pas 1 week gestopt. Gebruik vanaf mijn 20ste wijn en dat steeds meer. Heb 4 kinderen en ben altijd thuis. Niemand zei: het is genoeg. Mijn man vond het wel lekker rustig als ik om 9 uur omviel. Kwam hem en mij goed uit. Geen goed huwelijk. Kreeg black outs, aangehouden met drank in de auto, nacht op het politiebureau. Wel signalen gekregen. Dacht, ach het gebeurt niet meer. Het gebeurde wel. Ging me opsluiten, heb geen werk, het maakt dus allemaal niet zoveel uit. 10 dagen geleden een black out in de taxi en de volgende dag een gesprek met mijn dochter. Je moet er wat aan doen. Ja, je hebt gelijk. Ik had nog 2 bier. Drinken? Nee, ik moet er naar luisteren anders ben ik er binnen 2 jaar niet meer. Ik realiseer me dat heel erg. Afgelopen week heb ik niet gedronken, niet eentje! Bij AH langs de wijn, niet gekocht. Wel veel gesnoept en thee en water gedronken. Voor het eerst sinds jaren weer naar de bioscoop met mijn dochter, in de auto! Geweldig, ben de deur uit geweest, een cadeautje!

H. Jouw verhaal lijkt op het mijne. Ben zo ver gegaan dat ik niet meer wist wat ik had gedaan. Ben erg dankbaar dat ik mijn rijbewijs nog heb; dat had ik nodig voor mijn baan, mijn baan is niet verloren, geen grote ongelukken. Mijn vrouw zei: nu is de maat vol. Je moet kiezen: zonder ons of met ons zonder drank. Perfect moment voor start veranderingsproces, kon het niet alleen. Jellinek, een heel hoge drempel. Ik werkte er 15 jaar om de hoek en ik heb er nooit mijn auto voor de deur willen zetten. Ik zag me niet als een uitgesproken alcoholist, zo iemand achter een winkelwagentje, dakloos, die € 1 vindt en direct bier koopt, hoe laat het ook is. Nee, ik was nog niet zover, maar ik zag het wel als mijn voorland. Proces dat tot verloedering leidt, ken dat van collega’s en vrienden. Verbijsterend hoe snel, diep je kan vallen. De bedenker van de slogan ‘schat, staat de Bokma koud?’ is letterlijk naast zijn woonboot verzopen. Ik ben droog met hulp van mijn vrouw. We hebben het samen aangepakt. In de kliniek ben ik met zelfhelp in aanraking gekomen. Daar kwamen voorlichters van AA, NA, Buitenveldert, die het levende bewijs vormden dat het kan: stoppen met gebruiken. Heb geleerd om op een andere manier naar mij zelf, naar mijn probleem te kijken. Kan nu ook naar het mooie van een wijngaard kijken, naar een brouwerij. Zo kan ik wel doorgaan. Je kunt ook alles dramatiseren. Een mooi voorbeeld is het naar de bioscoop gaan. Geen draaikolk naar beneden. Iets positief doen. 90% van de Nederlanders is met van alles en nog wat bezig, muziek maken, duiven, voetballen, lezen. Er is veel te beleven in je leven. Het leven is niet saai, zoals ik vroeger dacht. Ben inmiddels op een gevorderde leeftijd. Belangrijk is dat je een moment, een schokkende ervaring krijgt in je verslaving. Dat aangrijpen. Niet alleen, met een groep, kliniek, vrienden. Heb gelukkig tegen vrienden verteld wat er met mij aan de hand was. Voortaan voor mij fris in huis.
Ik was 14 jaar, samen met mijn neef. Kreeg er een, toen nog een en nog een. Heel ziek. De volgende dag varen, biertje? Ja, ik raakte dronken. Ik ben opgevoed met drank, met de paplepel ingegoten. Mijn grootouders hadden een café. Ben in de horeca gegaan, ik had de drank in de hand. Het gaat altijd goed, behalve als er tegenslagen komen. Drank geeft me rust. Drie weken geleden een groepslid gebeld, ik zat jankend aan de telefoon. Mijn vrouw vond de blikjes in de schuur, mijn contract is niet verlengd, 2 bier niet genoeg, een krat ook niet zegt mijn partner. Mijn huis moet veilig zegt ze, geen blikjes. Ik blijf het proberen. Als het goed gaat is alles prima. Op feestje afgelopen zaterdag koffie, fris, gedaan voor mijn partner, voor Maria. Probleem is dat ik niet eerlijk ben tegenover mijzelf. Maria wil respect . Kan niet sociaal drinken. Maria zegt dat ik er ook slechter tegen kan. Met boodschappen doen snel 2, 3 liter bier, je loopt te zwalken op je benen. Ben moe, sta niet alleen, ben eigenwijs, denk dan ik red het alleen, maar dat is niet zo. Moet weer aan de bak zien te komen, maakt me onzeker. Drank geeft me rust, schiet niet op. Ik worstel erg met mezelf. Fijn huis, geen schulden, veel vrienden en mijn vrouw. Heel erg dat ik mijn partner bedrieg, vertrouwen is weg bij haar.

I. Ik ben extreem in dingen die ik niet en wel wil doen. Ik kom uit een vrij gezin: alle soorten drank, lekker, hapjes, jaren 60 waarin alles kon. Ik heb daar niet aan mee gedaan. Mijn zus wel. Heb wel naar andere dingen gezocht, ging op mijn 12e jaar naar de balletacademie plus middelbare school. Strenge danslerares. Dat extreme heb ik ook. Last van roken, dus mee gestopt. Daar geleerd dat ik moest stoppen met mijn verslaving. Getrouwd, 2 bedrijven. Mijn man had allerlei vrouwen. Ik was anti drank. Tot ik problemen kreeg, werd ziek, kreeg kanker, echtscheiding, zaak afgebrand. Knop ging om, in shock. Sloot mezelf op, dronk een liter drank van de ene op de andere dag. Extreem. Iedereen zag dat het niet goed met mij ging. Dronk niet, totdat ik het weer nodig had, enz. Mijn tweelingzus zag dat het niet goed met me ging. Ze zag de voorzitter op tv. Mijn zus heeft mij dus hier gebracht en zei ‘ik blijf je begeleiden totdat het goed met je gaat.’ Mijn familie heeft me gered. Alles moet perfect zijn, in mijn werk maar ook in de drank: perfect afwezig. Mijn familie zegt dat het veel erger was dan ik dacht. Ben hier gekomen, de knop ging om, het gaat nu goed met mij. Ben nog steeds extreem, ook in mijn werk. Mij is gevraagd om op tv te komen. Mijn eeneiige tweelingzus zei: geen sprake van, ze denken dan dat ik het ben. Ik ben aan mijn familie ook veel verschuldigd.

Hiermee is de ronde voltooid en krijgt A de gelegenheid te reageren.

A. Drank speelt al 40 jaar een rol in mijn leven. Heb geen spoor van vernielingen
achter gelaten, geen ongelukken, niet van de trap gevallen. Wat wil je van drank? De hele groep heeft erover gesproken. Mijn vrouw drinkt ook. Vanaf m’n 50e jaar ga ik jaarlijks naar de huisarts. Steeds was het goed, dus ik ging niet meer. Opeens onverklaarbare, blauwe plekken, snap ik niet. Mijn vrouw maakt een afspraak met de huisarts. Ernstige lever-functiestoornis. Was als een robot; je bent aan het afkicken, zeiden ze. Heb een half jaar niet gedronken. Nu heb ik een afspraak met mijn vrouw: we drinken alleen in het weekend, ook mijn vrouw. Ik worstel er doordeweeks nog wel mee. Drink wel eens een glaasje mee. Conflicten met mijn vrouw. Lukt niet altijd om doordeweeks niet te drinken. Ik wil zo weinig mogelijk drinken, alleen in het weekend.

A wordt bedankt voor het onderwerp en de overigen voor hun reacties, waarna een ieder een financiële bijdrage in de groepspot deponeert. De bijeenkomst wordt beëindigd om 21.45 uur.

Amsterdam, 20 december 2009